تازه ترین اطلاعات تخصصی فیلم و سریال

در کل مسیری که اتوبوس در بیابان است هیچ آبادی و کارگاه و کارخانه‌ای نیست اما یک مرتبه در صحنه‌ای اتوبوس منحرف می‌شود و به مکانی می‌رود که چند استخر آب آنجا است. این صحنه یکی از آن جاهایی است که می‌توان فهمید فیلمنامه‌نویس بیشتر از آن که به فکر منطقی بودن داستان باشد به فکر این بوده که داستان را به نقطه دلخواه خود برساند.

بعد از فیلم «جدایی نادر از سیمین» چند فیلم دیگر هم ساخته شد که سکانس بازسازی صحنه جرم در آن‌ها آورده شده است. فیلم «قسم» یکی از این فیلم‌هاست که دو سکانس بازسازی صحنه جرم دارد. صحنه‌ای که بهمن صحنه جرم را بازسازی می‌کند و صحنه‌ای که زن افغانی در حال بازسازی صحنه جرم است. صحنه‌ای که بهمن در حال بازسازی صحنه جرم است صحنه‌ای است که  تنها دلیل منطقی وجود آن آشنا شدن مخاطب با زن افغانی است و در صحنه دوم مخاطب درآن واحد می‌فهمد در حقیقت چه اتفاقی افتاده و می‌تواند واکنش راضیه را ببیند.

مهناز افشار در نقش زنی که می‌خواهد انتقام خواهرش را بگیرد ظاهر شده است و برای تمام افراد درون اتوبوس دلسوزی می‌کند. همین دلسوزی مادرانه به مخاطب می‌فهماند که منطقی است که راضیه هنوز به فکر خواهر از دست‌رفته‌اش باشد. راضیه در انتها با چهره‌ای بهت‌زده به زن افغانی که در حال بازسازی صحنه جرم است خیره شده است. به‌خوبی می‌توان در این صحنه از چهره راضیه فهمید که در دلش دارد زار می‌زند. راضیه در طول فیلم بیشتر از همه برای خواهر از دست رفته‌اش دلسوزی می‌کند اما در سکانس انتهایی فیلم می‌توان دید که راضیه برای اولین‌بار دارد برای خودش دلسوزی می‌کند.

تنابنده در انتهای فیلم، نگرش خوش‌بینانه خود را نسبت به ماجراهای این چنینی بیان می‌کند

بازی سعیدآقاخانی در نقش خسرو در فیلم بسیار اهمیت دارد. زیرا او باید به‌گونه‌ای نقشش را ایفا می‌کرد تا مخاطب قبول کند که خسرو واقعا انسان خوبی است و راضی به مرگ فرد دیگری نیست. آقاخانی دقیقا به این هدف رسیده و مخاطب را از همان لحظه ابتدای ورودش طرفدار خود می‌کند. حسن پورشیرازی هم واقعا توانسته نقش یک راننده اتوبوس را به خوبی بازی کند و از هر نظر انتخاب مناسبی برای این نقش بوده است.

تدوین فیلم یکی از نقاط قوت آن به حساب می‌رود. تدوینگر به خوبی صحنه‌ها را به یکدیگر پیوند داده و همین موضوع باعث شده تا حال و هوای صحنه‌ها به خوبی به یکدیگر پیوند بخورد. تدوین فیلم هم نامزد دریافت سیمرغ شده بود. به جلوه‌های ویژه میدانی فیلم هم باید اشاره کرد که نامزد سیمرغ هم شد. اصلی‌ترین جلوه ویژه میدانی فیلم صحنه‌ای است که اتوبوس درون استخر پر از آب می‌افتد. این صحنه بسیار کم نقص و دلهره‌آور گرفته شده و یکی از صحنه‌های خوب فیلم به حساب می‌رود. صدابرداری فیلم باتوجه‌به اینکه اکثر فیلم در یک لوکیشن کوچک (درون اتوبوس) گرفته شده است بسیار کار سختی بوده اما صدابردار به خوبی توانسته شرایط را کنترل کند و مخاطب از لحاظ صدا مشکلی با فیلم ندارد.

پایان فیلم هم تلفیقی است از تلخی و شیرینی. خسرو می‌میرد و راضیه حقیقت تلخی را راجع به او درمی‌یابد. اما از طرفی با مرگ خسرو که گناهکار است نوزادی پاک (بچه خواهر راضیه) به دنیا می‌آید. این پایان نگرش خوش‌بینانه کارگردان را نشان می‌دهد که بیان می‌کند اگرچه دنیا پر از افراد دروغ‌گو و گناهکار است اما آن‌ها نابود می‌شوند و انسان‌های پاک و بی‌گناه جای آن‌ها را می‌گیرند. در کل باید بیان کرد که فیلم دوم تنابنده نسبت به فیلم اول او یعنی «گینس» فیلم بهتری است و برای او پیشرفت محسوب می‌شود.